Ortaöğretim öğrencilerinin özel gereksinimli akranlarına ilişkin sosyal kabul düzeyleri

Akkoyun, A. K. (2007). Rehberlik ve araştırma merkezi müdürlüğü personelinin kaynaştırmaya ilişkin görüşleri. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Abant İzzet Baysal Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Bolu.

Aktan, O. (2023). Öğretmenlerin özel gereksinimli bireylere yönelik sosyal kabul düzeylerinin incelenmesi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi, 24(4), 455-483.

Aktaş, C. (2001). İlköğretim öğrencilerinin fiziksel özürlü yaşıtlarına yönelik sosyal kabul düzeylerinin geliştirilmesi. (Yayımlanmamış uzmanlık tezi). Ankara: Başbakanlık Özürlüler İdaresi Başkanlığı Yayınları.

Aktaş, C., & Küçüker, S. (2002). Bilişsel–duyuşsal odaklı bir programın ilköğretim öğrencilerinin fiziksel engelli yaşıtlarına yönelik sosyal kabul düzeylerine etkisinin incelenmesi. Ankara üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi. 3, 15-25

Arslan, E. (2010). Kaynaştırma uygulamalarına katılan engelli öğrencilerin sosyal kabul düzeylerinin belirlenmesine yönelik ölçek geliştirme çalışması. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Burdur.

Ayral, M. (2013). Kaynaştırma öğrencilerinin sosyal kabul düzeyleri. ELMIS 2013 Uluslararası Özel Eğitim Kongresi bildirisi. Konya, 20-22 Haziran 2013.

Bakkaloğlu, H. (2015). Özel gereksinimli bireyler için geçiş hizmetleri. G. Akçamete (Ed.), Genel eğitim okullarında özel gereksinimli olan öğrenciler ve özel eğitim içinde (ss. 203-241). Ankara: Kök Yayıncılık.

Baltacı, A. (2018). Araştırmalarda örnekleme yöntemleri ve örnek hacmi sorunsalı üzerine kavramsal bir inceleme. Bitlis Eren Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi,7(1), 231-274.

Battal, İ. (2007). Sınıf öğretmenlerinin ve branş öğretmenlerinin kaynaştırma eğitimine ilişkin yeterliliklerinin değerlendirilmesi. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Afyon Kocatepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Afyon.

Batu, E. S., & Kırcaali-İftar, G. (2010). Kaynaştırma. Ankara: Kök Yayıncılık.

Baykoç-Dönmez, N. (2015). Özel gereksinimli çocuklar ve özel eğitim. Ankara: Eğiten Kitap Yayıncılık.

Berkant, H. G., & Atılgan, G. (2017). Sınıf öğretmenlerinin kaynaştırma eğitimine yönelik yaşadıkları sorunlar ve çözüm önerileri. Journal of Educational Reflections, 1(1), 13-25.

Büyüköztürk, Ş., Kılıç-Çakmak, E., Akgün, Ö., Karadeniz, Ş. & Demirel, F. (2022). Bilimsel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık

Diken, İ. H., & Batu, S. (2013). Kaynaştırmaya giriş, ilköğretimde kaynaştırma, Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık

Ekşi, K. (2010). Sınıf öğretmenleri ile özel eğitim öğretmenlerinin kaynaştırma eğitimi ile ilgili tutumlarının karşılaştırılması. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul

Eripek, S. (1986). Engelli çocukların normal sınıflara yerleştirilmesi: "Kaynaştırma". Anadolu Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 1(2), 157-167.

Eripek, S. (2005). Özel eğitim. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Açık Öğretim Fakültesi Yayınları.

Fenrick, N. & Petersen T. K. (1984). Developing positive change in altitudes towards moderately/severely handicapped studens through a peer tutoring program. Education and Training of Mentally Retarded, 83-90

Fırat, T., & Koyuncu, İ. (2019). Lise öğrencilerinin özel gereksinimli bireylere yönelik sosyal kabul düzeyleri. Gazi Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 39(1), 503-525.

Foster, S., & Cue, K. (2009). Roles and responsibilities of itinerant specialist teachers of deaf and hard of hearing students. American Annals of The Deaf, 153(5), 435-449.

George, D., & Mallery, P. (2016). IBM SPSS statistics 23 step by step: A simple guide and reference. UK: Routledge.

Girli, A., & Atasoy, S. (2012). The views of students with ıntellectual disabilities or autism regarding their school experience and their peers in ınclusion. Dokuz Eylül Üniversitesi Buca Eğitim Fakültesi Dergisi, (32), 16-30.

Gökmen, N. (2017). Engellilere yönelik kaynaştırma eğitiminin sosyal dışlanma bakımından incelenmesi. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Yıldız Teknik Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul

Hartup W. W., Glaze J. A., & Charlesworth, R. (2004). Peer reinforcement and social status. Child Development, 38(4), 1017-1024

Huber, C., Gerullis, A., Gebhardt, M., & Schwab, S. (2018). The impact of social referencing on social acceptance of children with disabilities and migrant background: An experimental study in primary school settings. European Journal of Special Needs Education, 33(1), 1-17. doi: 10.1080/08856257.2018.1424778

Jones, L., & Brown, K. (2020). The role of teachers and parents in social acceptance of disabled students. International Journal of Special Education, 25(1), 320-335.

Karamanlı, D. (1998). Okul öncesi dönemde entegrasyon sınıflarında bulunan 5-6 yaş grubundaki normal çocukların ve sınıf öğretmenlerinin zihinsel yetersizliği olan çocukların sosyal uyum davranışları hakkındaki algılamalarının incelenmesi. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Hacettepe Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Ankara

Karasar, N. (2022). Bilimsel araştırma yöntemi. Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.

Kargın, T. (2004). Kaynaştırma: Tanımı, gelişimi ve ilkeler. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi, 5(2), 1-13.

Kargın, T., & Baydık, B. (2002). Kaynaştırma ortamındaki işiten öğrencilerin işitme engelli akranlarına yönelik tutumlarının çeşitli değişkenler açısından incelenmesi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi, 3(2), 27-39.

Kırcaali-İftar, G. (1998). İlköğretim öğretmenliği lisans tamamlama programı. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Açık Öğretim Yayınları

Kuz, T. (2001). Kaynaştırma eğitimine yönelik tutumların incelenmesi. Ankara: T.C. Başbakanlık Özürlüler İdaresi Başkanlığı Yayınları.

Mastropieri, M. A., & Scruggs, T., E. (2016). Kaynaştırma eğitimine giriş. T. Altun (Çev.). M. Şahin & T. Altun (Eds.), Kaynaştırma sınıfı etkili farklılaştırılmış öğretim için stratejiler içinde, (ss. 3-24). Ankara: Nobel Akademi Yayıncılık.

Metin, N. (1992). Okulöncesi dönemde özürlü çocuklar için kaynaştırma programları. Özel Eğitim Dergisi, 1, 34-36.

Milli Eğitim Bakanlığı, (2018). Özel Eğitim Hizmetleri Yönetmeliği. T.C. Resmi Gazete, (30471), 7 Temmuz 2018.

Özgökçeler, S., & Bıçkı, D. (2010). Özürlülerin sosyal dışlanma boyutları: bursa ve Çanakkale örneklerinden yansıyanlar. II. Sosyal Haklar Ulusal Sempozyumu Bildiriler Kitabı, 4-6 Kasım 2010. İstanbul: Petrol-İş Yayını, No: 113: 217-243.

Özsoy, A. (1971). Engelli bireylerin eğitiminde fırsat eşitliği ve adalet. Türk Eğitim Dergisi, 5(2), 45-58.

Özsoy, Y., Özyürek, M., & Eripek, S. (2002). Özel eğitime muhtaç çocuklar özel eğitime giriş. Ankara: Karatepe Yayınları.

Şahbaz, Ü. (1997). Öğretmenlerin özürlü çocukların kaynaştırılması konusunda bilgilendirilmelerinin kaynaştırmaya ilişkin tutumlarının değişmesindeki etkililiği. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Abant İzzet Baysal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Bolu

Şahbaz, Ü. (2007). Normal öğrencilerin kaynaştırma sınıflarına devam eden engelli öğrenciler hakkında bilgilendirilmelerinin engellilerin sosyal kabul düzeylerine etkisi. Eurasian Journal of Educational Research, 26, 199-208.

Şahin, H., & Bekir, H. (2016). Üniversite öğrencilerinin engellilere yönelik tutumlarının belirlenmesi. Türkiye Sosyal Araştırmalar Dergisi, 3, 767-779.

Taş, H. (2021). Destek eğitim odasında görevlendirilen sınıf öğretmenlerinin sınıf yönetimine ilişkin bilgi düzeyleri. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi, 22(1), 207-232. doi: 10.21565/ozelegitimdergisi.654000

Turhan, C. (2007). Kaynaştırma uygulaması yapılan ilköğretim okuluna devam eden normal gelişim gösteren öğrencilerin kaynaştırma uygulamasına ilişkin görüşleri. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Anadolu Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Eskişehir.

Ürün, A., & Yeşil, R. (2023). Sınıf öğretmenlerinin özel gereksinimli öğrencilere yönelik sosyal kabul ve iş motivasyonu düzeyleri arasındaki ilişkinin incelenmesi. MANAS Sosyal Araştırmalar Dergisi, 12(3), 913-926.

Varış, Y.A., & Hekim, M.M. (2017). Özel gereksinimli bireyler ve müzik eğitimi. Gazi Eğitim Bilimleri Dergisi (GEBD), 3(3), 29-42

Vuran, S. (2005. The Sociometric Status of Student with disabilities in elementary level integration classes in Turkey. Eurasian Journal of Educational Research, (18), 217-235.

Williams, R. E., & Davis, L. L. (2020). The role of teachers in promoting social ınclusion of students with disabilities. Remedial and Special Education, 41(3), 176-189.

Yaşaran, Ö. Ö. (2009). Normal gelişim gösteren öğrencilerin özel gereksinmli bireylerin sosyal kabullerini sağlamada kaynaştırmaya hazırlık etkinliklerinin etkisi. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Anadolu Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Eskişehir